ملات پودر خشک به ماده‌ای دانه‌ای یا پودری اطلاق می‌شود که با مخلوط کردن فیزیکی سنگدانه‌ها، مواد سیمانی معدنی و افزودنی‌هایی که به نسبت مشخصی خشک و الک شده‌اند، تشکیل می‌شود. افزودنی‌های رایج مورد استفاده برای ملات پودر خشک چیست؟ در ادامه مقدمه‌ای بر محتوای اصلی افزودنی‌های ملات پودر خشک که توسط Jianshe Net برای مرجع آورده شده است، آمده است.
ملات پودر خشک معمولاً از سیمان پرتلند به عنوان ماده سیمانی استفاده می‌کند و مقدار مواد سیمانی معمولاً 20 تا 40 درصد ملات پودر خشک را تشکیل می‌دهد. اکثر سنگدانه‌های ریز، ماسه کوارتز هستند و برای اطمینان از اینکه اندازه و کیفیت ذرات آنها مطابق با الزامات فرمول است، به مقدار زیادی پیش‌پردازش مانند خشک کردن و غربال کردن نیاز دارند. گاهی اوقات خاکستر بادی، پودر سرباره و غیره نیز به عنوان افزودنی اضافه می‌شوند. افزودنی‌ها معمولاً در مقادیر کم، از 1 تا 3 درصد، استفاده می‌شوند، اما تأثیر قابل توجهی دارند. آنها اغلب مطابق با الزامات فرمول محصول انتخاب می‌شوند تا کارایی، لایه‌بندی، مقاومت، انقباض و مقاومت در برابر یخ‌زدگی ملات را بهبود بخشند.
انواع رایج افزودنی‌های ملات پودری خشک کدامند؟
کوپلیمر EVAمی‌تواند خواص زیر را در ملات پودر خشک بهبود بخشد:
۱. میزان نگهداری آب و کارایی ملات تازه مخلوط شده؛
② عملکرد پیوند لایه‌های پایه مختلف؛
③ عملکرد انعطاف‌پذیری و تغییر شکل ملات؛
④ استحکام خمشی و انسجام؛
⑤ مقاومت در برابر سایش؛
⑥ تاب‌آوری؛
⑦ فشردگی (نفوذناپذیری).
استفاده از پودر لاتکس قابل پخش مجدد در ملات گچ کاری لایه نازک، چسب کاشی سرامیکی، سیستم عایق کاری دیوار خارجی و مواد کفپوش خود تراز شونده نتایج خوبی را نشان داده است.
عامل نگهدارنده آب و غلیظ کننده
غلیظ‌کننده‌های نگهدارنده آب عمدتاً شامل اترهای سلولز، اترهای نشاسته و غیره هستند. اترهای سلولزی مورد استفاده در ملات پودر خشک عمدتاً متیل هیدروکسی اتیل سلولز اتر (MHEC) وهیدروکسی پروپیل متیل سلولز اتر(اچ پی ام سی).
عملکرد اصلی کاهنده‌های آب، کاهش نیاز آبی ملات و در نتیجه بهبود مقاومت فشاری آن است. کاهنده‌های اصلی آب مورد استفاده در ملات پودر خشک شامل کازئین، کاهنده آب بر پایه نفتالین، ملامین فرمالدئید غلیظ و پلی کربوکسیلیک اسید هستند. کازئین یک فوق روان‌کننده با عملکرد عالی، به ویژه برای ملات لایه نازک است، اما به دلیل طبیعی بودن، کیفیت و قیمت آن اغلب در نوسان است. کاهنده‌های آب سری نفتالین معمولاً از β- نفتالین سولفونیک اسید غلیظ فرمالدئید استفاده می‌کنند.
منعقدکننده
دو نوع منعقدکننده وجود دارد: تسریع‌کننده و کندکننده. از تسریع‌کننده‌ها برای تسریع گیرش و سخت شدن ملات استفاده می‌شود، فرمات کلسیم و کربنات لیتیوم به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند و آلومینات و متاسیلیکات سدیم نیز می‌توانند به عنوان تسریع‌کننده استفاده شوند. از کندکننده‌ها برای کند کردن گیرش و سخت شدن ملات استفاده می‌شود. اسید تارتاریک، اسید سیتریک و نمک‌های آن و اسید گلوکونیک با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
عامل ضد آب
عامل ضد آب عمدتاً شامل موارد زیر است: کلرید آهن (III)، ترکیب سیلان آلی، نمک اسید چرب، الیاف پلی پروپیلن، استایرن-بوتادین و سایر ترکیبات ماکرومولکولی. عامل ضد آب کلرید آهن (III) اثر ضد آب خوبی دارد، اما به راحتی باعث خوردگی آرماتور و قطعات فلزی تعبیه شده می‌شود. نمک‌های کلسیم نامحلول که در اثر واکنش نمک‌های اسید چرب با یون‌های کلسیم در فاز سیمان ایجاد می‌شوند، روی دیواره‌های لوله‌های مویین رسوب می‌کنند و در مسدود کردن منافذ و تبدیل این دیواره‌های لوله مویین به سطوح آبگریز نقش دارند و در نتیجه نقش ضد آب را ایفا می‌کنند. هزینه واحد این محصولات نسبتاً کم است، اما مخلوط کردن یکنواخت ملات با آب زمان زیادی می‌برد.
الیاف مورد استفاده برای ملات پودر خشک شامل الیاف شیشه مقاوم در برابر قلیا، الیاف پلی اتیلن (الیاف پلی پروپیلن)، الیاف پلی وینیل الکل با مقاومت بالا و مدول بالا (الیاف پلی وینیل الکل)، الیاف چوب و غیره است. رایج‌ترین الیاف مورد استفاده، الیاف پلی وینیل الکل با مقاومت بالا و مدول بالا و الیاف پلی پروپیلن هستند. الیاف پلی وینیل الکل با مقاومت بالا و مدول بالا عملکرد بهتری دارند و قیمت آنها نسبت به الیاف پلی پروپیلن وارداتی پایین‌تر است. الیاف به طور نامنظم و یکنواخت در ماتریس سیمان توزیع می‌شوند و با سیمان پیوند محکمی برقرار می‌کنند تا از تشکیل و توسعه ریزترک‌ها جلوگیری کنند و ماتریس ملات را متراکم کرده و در نتیجه عملکرد ضد آب و مقاومت عالی در برابر ضربه و ترک خوردگی دارند. طول آنها 3-19 میلی‌متر است.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۳